ਬਚਪਨ ਕੇ ਦੁੱਖ ਭੀ ਕਿਤਨੇ ਅੱਛੇ ਥੇਂ
ਤਬ ਤੋਂ ਸਿਰਫ ਖਿਲੋਣੇਂ ਟੂਟਾ ਕਰਤੇ ਥੇਂ
ਵੋਂ ਖੁਸ਼ੀਆ ਭੀ ਨਾ ਜਾਨੇ ਕੈਸੀ ਖੁਸ਼ੀਆ ਥੀਂ
ਤਿਤਲੀੳ ਕੋ ਪਕੜ ਕੇ ਉਛਲਾ ਕਰਤੇ ਥੇਂ
ਪਾੳ ਮਾਰ ਕੇ ਖੁਦ ਹੀ ਬਾਰਿਸ਼ ਕੇ ਪਾਣੀ
ਮੇਂ ਖੁਦ ਕੋ ਭਿਗੋਇਆ ਕਰਤੇ ਥੇ
ਅਬ ਤੋ ਏਕ ਆਸੂ਼ ਭੀ ਰੁਸਵਾ ਕਰ ਜਾਤਾ ਹੈ
ਬਚਪਨ ਮੇ ਤੋ ਦਿਲ ਖੋਲ ਕਰ ਰੋਇਆ ਕਰਤੇ ਥੇਂ
No comments:
Post a Comment