ਇੰਦਰ-ਬੇਗੋ

ਸਿਖ਼ਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਵਰਗੀ ਬੇਗੋ, ਪਈ ਲਾਹੌਰ ਦੁਹਾਈ
ਇੰਦਰ ਮੱਲ ਝੱਟ ਅਸਤ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਦ ਹੱਟੀ ਤੇ ਆਈ
ਬਿੰਦੇ ਝੱਟੇ ਇੰਦਰ ਆਖੇ, ਹੱਟ ਤੁਸਾਂ ਦੀ ਸਾਰੀ
ਜੇ ਸੋਹਣੇ ਹੱਸ ਕੇ ਬੋਲਣ, ਤਾਂ ਹੋਜੇ ਦੂਰ ਬਿਮਾਰੀ
ਜੇ ਆਪਣੀ ਤੂੰ ਸਮਝੇਂ ਮੈਨੂੰ, ਕਲਮੇ ਜਾਣ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ
ਬੁੱਲੀਆਂ ਚੋਂ ਹੱਸ ਬੋਲੀ ਬੇਗੋ, ਹੱਟੀ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾ ਦੇ
ਇੰਦਰ ਨੇ ਅੱਗ ਹੱਟ ਨੂੰ ਲਾਈ, ਬੋਲ ਪੁਗਾਏ ਯਾਰਾਂ
ਸਦਾ ਨਾ ਬਾਗੀਂ ਬੁਲਬੁਲ ਬੋਲੇ, ਤੇ ਸਦਾ ਨਾ ਮੌਜ ਬਹਾਰਾਂ
ਮੂਹਰੇ ਬੇਗੋ ਤੇ ਪਿੱਛੇ ਇੰਦਰ, ਰਾਵੀ ਪੁਲ ਤੇ ਆਏ
ਵਾਹ ਮੇਰੇ ਮੌਲਾ ਤੇਰੀ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਇਤਨੇ ਰੰਗ ਦਿਖਾਏ
ਬੇਗੋ ਆਖੇ ਛਾਲ ਮਾਰ ਹੁਣ, ਜੇ ਜਾਣੇ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰੀ
ਬੇਗੋ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਇੰਦਰ, ਛਾਲ ਰਾਵੀ ਵਿੱਚ ਮਾਰੀ
ਰੁੜਦੇ ਜਾਂਦੇ ਆਸ਼ਕ ਨੂੰ ਤੱਕ, ਮਾਰਨ ਪੰਛੀ ਧਾਹਾਂ
ਛਾਲ ਮਾਰ ਫੇਰ ਬੇਗੋ ਇੰਦਰ ਗਲ ਜਾ ਪਾਈਆਂ ਬਾਹਾਂ
“ਦੇਵ ਥਰੀਕੇ ਵਾਲਿਆ” ਰੂਹਾਂ ਅੰਤ ਮੁਹੱਬਤ ਮਾਣੀ
ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਜੱਗ ਜਿਉਂਦੇ ਲੋਕੀਂ ਪੈਦੀਂ ਰਹੂ ਕਹਾਣੀ..

ਪਿਆਰ

ਇੱਕ ਗੀਤ ਬਣਾਇਆ ਏਸਾ ਜਿਸਨੂੰ ਗਾਇਆ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ
ਇੱਕ ਯਾਰ ਬਣਾਇਆ ਏੇਸਾ ਜਿਸਨੂੰ ਪਾਇਆ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ
ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਕਿਹਾ ਉਸਨੇ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ
ਪਰ ਇੱਕ ਅਸੀਂ ਹਾ ਕਿ ਦਿਲ ਸਮਝਾਇਆ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ
ਵਾਰ-ਵਾਰ ਭੁੱਲੀ ਉਹ ਹਰ ਪਲ ਸਾਨੂੰ
ਇੱਕ ਸਾਡੇ ਤੋ ਹੀ ਉਸਨੰ ਭੁਲਾਇਆ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ
ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਉਸਨੂੰ ਸਾਡੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ
ਪਰ ਸਾਡੇ ਤੋ ਕੋਈ ਹੋਰ ਦਿਲ ਚ ਵਸਾਇਆ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ
ਉਸਦੇ ਗਮ ਨੇ ਹੀ ਜਲਾ ਦਿੱਤਾ ਜਿਉਦੇਂ ਜੀਅ
ਉਝ ਅੱਗ ਤੋਂ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਜਲਾਇਆ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ
ਬੇਸ਼ਕ ਹੁਣ ਉਸਨੂੰ ਸਾਡੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ
ਪਰ " ਬਰਾੜ " ਤੋ ਵੀ ਇੱਕਲਿਆ ਕਬਰਾਂ ਚ ਆਇਆ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ

ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ

ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਮੈਨੂੰ ਇੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਿਉ ਕਰਦਾ?
ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਇੱਕ ਰੀਝ ਹੈ ਤੈਨੂੰ ਪਾਉਣ ਦੀ
ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹਰ ਵੇਲੇ ਇੰਨਾਂ ਉਦਾਸ ਕਿਉ ਰਹਿਣਾ?
ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਉਡੀਕ ਹੈਂ ਖੁਸ਼਼ੀ ਤੇਰੀ ਪਾਉਣ ਦੀ....
ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹਰ ਵੇਲੇ ਸੋਚਦਾ ਕਿਉ ਰਹਿਣਾ?
ਮੈ ਕਿਹਾ ਮੈਨੂੰ ਆਦਤ ਹੋ ਗਈ ਸੋਚ ਚ ਤੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਬਣਾਉਣ ਦੀ....
ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਕਦੇ ਚੰਨ ਵੀ ਚਾਕੋਰ ਦਾ ਹੋਇਆ?
ਮੈ ਕਿਹਾ ਇੱਕ ਰੀਝ ਹੈ ਇਸ ਆਸ ਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਤਾਉਣ ਦੀ.....
ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਜੇ ਨਾ ਮਿਲੀ ਤਾ ਕੀ ਕਰੇਗਾ?
ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕੋਸਿਸ਼ ਕਾਰਾਗਾਂ ਜਿੰਦਗੀ ਮਿਟਾਉਣ ਦੀ....
ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਇਝ ਕਰਕੇ ਕੀ ਮਿਲੇਗਾ ਤੈਨੂੰ?
ਮੈ ਕਿਹਾ ਇੱਕ ਆਸ ਜਾਗਾਂਵਾਂਗਾ ਤੈਨੂੰ ਅਗਲੇ ਜਨਮ ਚ ਪਾਣ ਦੀ.......

ਯਾਦ

ਯਾਦ ਆਉਣਗੇ ਨਜ਼ਾਰੇ ਮਾਣੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ; ਜੋ

ਦਿਨ ਕਾਲਜਾਂ ਚ ਬੀਤੇ ਉਹ ਸਾਰੇ ਯਾਦ ਆਉਣਗੇ,

ਚਾਹੇ ਮਿਲ ਜਾਵੇ ਐਸ਼ ਕੁੱਲ ਵਿੱਚ ਪਰਦੇਸਾਂ

ਧੁੱਪਾਂ ਸਹਿ ਗੇੜੇ ; ਪਿੱਛੇ ਮਾਰੇ ਯਾਦ ਆਉਣਗੇ ,



ਰਿਹਾ ਰੱਬ ਵਾਂਗ ਜਿਹਨਾ ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਦਿਲ ਨੂੰ,

ਨਾਲ ਡਟਦੇ ਰਹੇ ਸੱਚੇ ਉਹ ਯਾਰ ਯਾਦ ਆਉਣਗੇ,

ਹਿੱਕ ਤਾਣ ਜੋ ਖਿਲਾਫ ਸਾਡੇ ਰਹੇ ਲੜਦੇ

ਵੈਰੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਤੇ ਖਾਂਦੇ ਸੀ ਜੋ ਖਾਰ ਯਾਦ ਆਉਣਗੇ,

ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਣੀ ਉਹ ਰੂਹ ਜਿਸ ਪਿਆਰ ਸੀ ਸਿਖਾਇਆ

ਦਿਲ ਜਿੱਤ ਕੇ ਵੀ ਜੀਹਤੋਂ ਗਏ ਹਾਰ ਯਾਦ ਆਉਣਗੇ,

ਜਿਹੜੇ ਪੈਰ- ਪੈਰ ਉੱਤੇ ਦੁੱਖ-ਸੁੱਖ ਸੀ ਵੰਡਾਉਂਦੇ

ਸੀ ਕਲਾਸਮੇਟ ਲੈਂਦੇ ਮੇਰੀ ਸਾਰ ਯਾਦ ਆਉਣਗੇ...



ਠੇਕਾ ਤੇ ਕੈਫੇ ਕੌਫੀ ਬਾਰ

ਕੀਤੀ ਰੱਜ-ਰੱਜ ਐਸ਼ ਉਹ ਟਿਕਾਣੇ ਯਾਦ ਆਉਣਗੇ,

ਗਿੱਧੇ-ਭੰਗੜੇ ਅਖਾੜਿਆਂ ਚ ਰੋਣਕਾਂ ਸੀ ਜੋ

ਯੂਥ-ਫੈਸਟੀਵਲ ਤੇ ਮਾਨ ਮਰਜਾਣੇ ਯਾਦ ਆਉਣਗੇ,

ਮਹਿਕ ਸਰੋਂ ਦੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਤੇ ਜੋ,

ਨੀਲਾ ਫੋਰਡ, ਬੰਬੀ-ਖਾਲ਼, ਖੂਹ ਪੁਰਾਣੇ ਯਾਦ ਆਉਣਗੇ,

ਲਾ ਕੇ ਪੈੱਗ ਜ਼ਿੱਦ ਜੱਟਾਂ ਵਾਲੀ ਸਦਾ ਸੀ ਪੁਗਾਈ

ਹੋ ਕੇ tatt ਗਾਏ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਗਾਣੇ ਯਾਦ ਆਉਣਗੇ,

ਜੀਹਦੇ ਝੂਠ ਤੇ ਫਰੇਬ ਨਾਲ ਦਿਲ ਸੱਚਾ ਲਾਇਆ

ਕਦੇ ਉਸ ਨੂ "BRAR" ਜਿਹੇ ਨਿਮਾਣੇ ਯਾਦ ਆਉਣਗੇ

ਯਾਦ

ਉਨਾਂ ਦਾ ਕੀ ਕਰਾਂ ਯਾਰੋ , ਸਤਾਉਂਦੇ ਨੇ ਜੋ ਆ ਕੇ ਯਾਦ
ਭੁਲਾਇਆਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦੀ , ਬੜੀ ਦੇਖੀ ਭੁਲਾ ਕੇ ਯਾਦ

ਮਿਲੇ ਆਪਾਂ ਜਦੋਂ , ਜਿੱਥੇ , ਉਨਾਂ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਆ ਕੇ ਵੇਖ ,
ਭੁਲੇਖਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਕੋਈ ਕਰੇ ਹੁਣ ਵੀ ਬੁਲਾ ਕੇ ਯਾਦ

ਮੇਰੇ ਮਿੱਤਰ ਬੜਾ ਪੁੱਛਦੇ , ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਬਹਾਨੇ ਨਾਲ ,
ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਭਲਾ ਮਿਲਦਾ , ਪੁਰਾਣੇ ਦਿਨ ਕਰਾ ਕੇ ਯਾਦ

ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲਾ ਬਹਿ , ਕਰੇ ਗੱਲਾਂ ਜੋ ਕੰਧਾਂ ਨਾਲ ,
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਕਿਸ ਨੂੰ , ਕਰੇ ਉਹ ਮੂੰਹ ਛੁਪਾ ਕੇ ਯਾਦ

ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਤਕਾਜ਼ਾ ਹੈ , ਜਾਂ ਕਰਦੇ ਨੇ ਦਿਖਾਵਾ ਲੋਕ ,
ਦੀਵਾਰਾਂ ਤੇ ਲਗਾ ਲੈਂਦੇ , ਉਹ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਸਜਾ ਕੇ ਯਾਦ


ਹੁਣੇ ਤੂੰ ਨਾਂ ਲਿਆ ਜਿਸਦਾ , ਖੜਾ ਹੈ ਉਹ ਦਰਾਂ ਤੇ ਆਣ,
ਇਵੇਂ ਲੱਗਦੈ ਜਿਵੇਂ ਉਸਨੂੰ , ਤੂੰ ਕਰਦੈਂ ਦਿਲ ਲਗਾ ਕੇ ਯਾਦ

ਪੁਰਾਣੇ ਖ਼ਤ ਕਿਤਾਬਾਂ ਚੋਂ , ਜੇ ਮਿਲਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਰੱਖੀ ਸਾਂਭ ,
ਨਹੀਂ ਦਿਲ ਚੋਂ ਮਿਟਾ ਹੁੰਦੀ , ਕਿਸੇ ਦੇ ਖ਼ਤ ਜਲਾ ਕੇ ਯਾਦ

ਗਿਲੇ ਸ਼ਿਕਵੇ ਮਿਟਣ ਸਾਰੇ , ਬਚੇ ਬਾਕੀ ਰਤਾ ਨਾ ਮੈਲ ,
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਕਰੇ ਬੰਦਾ , ਜਦੋਂ ਹੰਝੂ ਵਹਾ ਕੇ ਯਾਦ

ਮੈ

ਮੈਨੂੰ ਮੌਤ ਵੀ ਨਾ ਆਈ ਤੇ ਮੈ ਮਰ ਵੀ ਗਿਆ,
ਉਹਤੋ ਜਿਤ ਵੀ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਮੈ ਹਰ ਵੀ ਗਿਆ,
ਉਹਨੇ ਛੱਡਿਆ ਵੀ ਨਈ ਤੇ ਉਹਨੇ ਰੱਖਿਆ ਵੀ ਨਈ,
ਉਹਨੇ ਤੀਲੀ ਵੀ ਨਾ ਲਾਈ ਮੈਂ ਸੜ ਵੀ ਗਿਆ,
ਇਸ ਪਿਆਰ ਦੀ ਨਦੀ 'ਚ ਉਹਦੀ ਯਾਦ ਦੀ ਨਦੀ 'ਚ,
ਮੈਨੂੰ ਡੁਬਣਾ ਵੀ ਪਿਆ ਤੇ ਮੈਂ ਤਰ ਵੀ ਗਿਆ,
ਉਹਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਜਦੋ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਲੜ ਲੱਗਾ,
ਮੈਥੋ ਸਹਿ ਵੀ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਮੈਂ ਜਰ ਵੀ ਗਿਆ|

ਸਿੱਖ ਲਿਆ

ਹਾਸਾ ਸਾਡੀ ਕਿਸਮਤ ਵਿੱਚ ਨਹੀਓਂ ਲਿਖਿਆ
ਹਾਸਾ ਸਾਡੀ ਕਿਸਮਤ ਵਿੱਚ ਨਹੀਓਂ ਲਿਖਿਆ
ਅਸੀਂ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ਦਰਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵਹਿਣਾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ
ਲੋੜ ਪਵੇ ਕਦੇ ਸਾਡੀ ਤਾਂ ਖੁੱਲੇ ਨੇ ਬੂਹੇ ਸਦਾ ਤੇਰੇ ਲਈ
ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਬੂਹਿਆਂ ’ਤੇ ਹੀ ਖੜ੍ਹਨਾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ !!

ਦਰਦ ਹੋਵੇ ਕੁਝ ਦੁਨੀਆ ਵਾਲਿਓ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਵੀ
ਤਾਂ ਇਸ ਬਦ-ਕਿਸਮਤ ਦੇ ਬੂਹੇ ਉੱਪਰ ਰੱਖ ਜਾਇਓ
ਕਿਊਂਕਿ ਹੁਣ ਅੱਸੀਂ ਰੋਜ਼ ਬੂਹੇ ਸਾਫ਼ ਕਰਨਾ ਵੀ ਸਿੱਖ ਲਿਆ
ਸਾਫ਼ ਕਰਕੇ ਬੂਹੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਰਦ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਦਰਦ ਵੀ
ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਹਿਣਾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ !!